Obowiązek sezonowej wymiany opon nie wywołuje już takich kontrowersji jak dekadę temu, ale wciąż nie brakuje kierowców, dla których dwukrotna w sezonie wymiana ogumienia to nie tyle niedogodność, lecz jedynie chwyt marketingowy branży oponiarskiej. O ile w jeszcze w latach osiemdziesiątych minionego stulecia dominowały opony całoroczne, to przez następne dekady traciły na popularności. Wraz ze zwiększonymi normami dotyczącymi bezpieczeństwa, drogi hamowania oraz przy zwiększanej mocy jednostek napędowych całoroczne ogumienie starego typu nie zdawało egzaminu w zróżnicowanych warunkach. W krajach o najwyższej kulturze motoryzacyjnej szukano rozwiązań zwiększających bezpieczeństwo. Efektem tegoż jest między innymi ścisłe rozróżnienie opon na letnie i zimowe. Warto dodać, że historia zimówek jest znacznie dłuższa i sięga niemal stu lat, kiedy to w krajach skandynawskich powstały opony przystosowane do jazdy w kopnym śniegu.
Różnice
Współczesne opony zimowe oraz opony całoroczne swe więcej niż dobre właściwości w temperaturach niższych niż 7 st. C zawdzięczają zarówno doborowi mieszanki (guma nie twardnieje nawet na dużym mrozie), jak również rzeźbie bieżnika z charakterystycznymi lamelami. Opony zimowe i nowoczesne ogumienie wielosezonowe gwarantują wysoką przyczepność podczas ruszania, hamowania i pokonywania zakrętów. Testy dowodzą, że ogumienie tego typu w porównaniu do letniego, znacznie lepiej zdaje egzamin na kopnym śniegu, na lodzie czy podczas deszczu i na suchym asfalcie w zimowych miesiącach. Jedynym minusem jest zwiększona hałaśliwość, ale to niewielki feler.
Obowiązkowe czy nie?
Opony przystosowane do jazdy w zimowych warunkach (także całoroczne ze stosowną homologacją) są obowiązkowe w niemal trzydziestu krajach europejskich. Do tej pory w Polsce, mimo kilku projektów, nie udało się wprowadzić obowiązku jazdy w określonym czasie na takim ogumieniu (niekiedy tylko dochodzą medialne informacje, że ubezpieczyciel nie chce pokryć szkód po wypadku bądź kolizji, jeśli auto nie miało sezonowego ogumienia, powołując się na zapis „ubezpieczenie nie obejmuje szkód spowodowanych wskutek rażącego niedbalstwa”).
Dla coraz chętniej podróżujących choćby na narty Polaków istotne jest, w jakich krajach oraz w jakim terminie ustawodawcy nakazują jazdę na ogumieniu zimowym bądź całorocznym, określając też minimalną grubość bieżnika.
Austria – jeśli panują zimowe warunki drogowe, należy korzystać z opon całorocznych bądź zimowych od 1 listopada do 15 kwietnia (minimalna głębokość bieżnika 4 mm).
Czechy – zimówki (także całoroczne) są obowiązkowe od 1 listopada do końca marca (bieżnik minimum 4 mm).
Francja – nakaz obowiązuje w określonych regionach górskich (głównie Alpy i Pireneje) – drogi, gdzie wymagane są opony sezonowe, stosownie oznaczono.
Niemcy – nakaz obowiązuje, kiedy na drodze panują warunki zimowe (nie określono przedziału czasowego).
Słowacja – opony zimowe (lub całoroczne) są wymagane od 15 listopada do 15 marca (minimalna głębokość bieżnika 4 mm).
Szwajcaria – brak obowiązku, jednak jeśli służby udowodnią, że na skutek nieodpowiednich opon auto stanowi zagrożenie dla innych uczestników bądź tamuje ruch, kierujący musi liczyć się z wysokim mandatem.
Włochy – podobnie jak we Francji opony zimowe lub całoroczne są obowiązkowe w rejonach górskich (między innymi w Tyrolu Południowym); bez względu na rzeczywiste warunki drogowe należy korzystać z opon zimowych bądź wielosezonowych od 15 listopada do 15 kwietnia.
Tam, gdzie nie podano minimalnej głębokości bieżnika dla opon zimowych, obowiązuje wartość 1,6 mm. Poza wymienionymi wcześniej państwami na zimówkach lub oponach całorocznych należy poruszać się między innymi w Szwecji, w Finlandii, na Ukrainie, w Rumunii, w Słowenii czy w krajach bałtyckich (Litwa, Łotwa, Estonia). Warto jeszcze podać przykład Norwegii, gdzie pojazdy o masie całkowitej do 3500 kg nie muszą korzystać z opon zimowych, ale kiedy na drodze panują zimowe warunki, obligatoryjne jest korzystanie z łańcuchów w przypadku opon letnich.
